Pszczeli pyłek kwiatowy to jeden z najbardziej prozdrowotnych produktów pszczelich. Mamy coraz więcej dowodów na skuteczność pyłku kwiatowego przy chorobach serca i naczyń krwionośnych.
Zbierany przez robotnice pszczoły miodnej pyłek jest jednym z najbardziej prozdrowotnych produktów pszczelich. Pszczeli pyłek kwiatowy jest niezwykle bogaty w witaminy, białka, minerały i ważne dla organizmy enzymy i koenzymy. Badacze pyłku wyodrębnili do tej pory kilkadziesiąt różnych substancji znajdujących się w pszczelim pyłku kwiatowym. Lista ta jednak jest cały czas otwarta. Wciąż bowiem nie znamy pełnego składu pyłku. Niektórzy badacze uważają, że wiele substancji znajdujących się w pyłku istnieje w niewielkich, atomowych ilościach i poznanie pełnego składu pyłku kwiatowego może jeszcze potrwać. Ale kto wie, być może właśnie te niezbadane dotąd składniki pyłku mają decydujący wpływ na działanie pyłku na organizm człowieka.
Wielu badaczy pyłku zapewnia o jego skuteczności przy chorobach serca i naczyń krwionośnych. Pyłek kwiatowy wykazuje nie tylko skuteczność w tych chorobach, ale także – w porównaniu z lekami syntetycznymi – nie jest obarczony żadnymi działaniami ubocznymi. Co więcej, pyłek ma zdolność łagodzenia szkodliwego oddziaływania leków. Przeprowadzone badania pokazują skuteczność pyłku kwiatowego, między innymi, przy takich chorobach serca i naczyń krwionośnych jak:
- niewydolność serca
- zaburzenia rytmu serca
- hiperlipidemia
- miażdżyca tętnic
- choroba niedokrwienna serca
- nadciśnienie tętnicze
- niedociśnienie tętnicze
- żylaki kończyn dolnych
Sumując pozytywne działanie pyłku na serce i układ krwionośny, brak efektów ubocznych oraz łagodzenie działań ubocznych leków, wydaje się, że wprowadzenie pyłku kwiatowego do leczenia chorób serca i układu krążenia powinno wpłynąć na wzrost skuteczności leczenia. Niektóre badania pokazują, że nawet minimalna dzienna dawka pyłku kwiatowego (ok. 6 g) po dłuższej kuracji może dawać zadowalające efekty w leczeniu chorób serca.
Niewydolność serca
Profesor Ryszard Czarnecki, jeden z największych propagatorów apiterapii w Polsce dowodzi, że pyłek kwiatowy wpływając na uzupełnienie w mięśniu sercowym niedoboru ATP (adenozynotrifosforanu), który jest ważnym biokatalizatorem pracy serca, znacząco poprawia wydolność mięśnia sercowego. Czarnecki za główną przyczynę niewydolności serca uważa właśnie niedobory ATP, które niweluje przyjmowanie pyłku kwiatowego przywracając syntezę ATP. Pyłek, według Czarneckiego, reguluje glikolizę oraz hamuje utlenianie kwasów tłuszczowych, wpływa więc także na obniżenie poziomu szkodliwych dla organizmu wolnych rodników ponadtlenkowych.
Według Czarneckiego pyłek kwiatowy poprawia wydajność pracy serca, a szczególnie zwiększa siłę jego skurczu. Badacz zapewnia, że długotrwałe przyjmowanie pyłku kwiatowego prowadzi do znacznej poprawy niewydolnego serca i usuwa stan wyczerpania fizycznego organizmu, będący skutkiem tej choroby.
Terapia pyłkiem powinna trwać co najmniej 6 miesięcy. Pyłek kwiatowy przyjmować należy w dawce 20-45 gramów dziennie.
Zaburzenia rytmu serca
Według Czarneckiego substancje, które zawarte są w pyłku kwiatowym normalizują pracę serca. Dzięki przyjmowaniu pyłku kwiatowego serce, a także znajdujące się w sercu komórki przewodzące bodźce elektryczne, otrzymują wszystkich potrzebnych do prawidłowego działania źródeł energii.
Czarnecki zaleca przyjmowanie 20-45 gram pyłku dziennie, a terapia powinna być prowadzone przez 2 – 4 miesięcy.
Hiperlipidemia
W badaniach klinicznych przeprowadzonych przez Wójcickiego dowiedziono, że poziom lipidów całkowitych w surowicy krwi pacjentów nieleczonych pod wpływem przyjmowanego preparatu z pyłkiem kwiatowym obniżył się średnio o 20,2%, natomiast w przypadku pacjentów opornych na leczenie klofibratem o 13,7%. Z kolei poziom triglicerydów obniżył się w poszczególnych grupach odpowiednio o 37,6 i 31,6%. Natomiast w przypadku cholesterolu całkowitego jego poziom przed stosowaniem preparatu z pyłku kwiatowego i po miesiącu leczenia były zbliżone.
Wyniki badań dowiodły, że przyjmowanie przez chorych na hiperlipidemię preparatu z pyłkiem kwiatowym spowodowało obniżenie poziomu lipidów całkowitych i triglicerydów, zarówno u pacjentów, u których leczenie podejmowano po raz pierwszy, jak i u chorych leczonych wcześniej klofibratem, u których lek ten nie przynosił poprawy.
Miażdżyca tętnic
Niektórzy badacze dowodzą bardzo dużej skuteczności pyłku kwiatowego w leczeniu miażdżycy. W przeprowadzonych przez Czuchrienko w latach 90-tych badaniach stwierdzono, że po zakończonej terapii polegającej na przyjmowaniu mieszaniny pyłku pszczelego z miodem u pacjentów chorych na miażdżycę współczynnik zmian miażdżycowych zmniejszył się o 43,5%, a poziom lipidów ogólnych i cholesterolu całkowitego obniżył się odpowiednio o 15,3% i 23,7%. Stosowana dawka pyłku w powyższym badaniu nie była wysoka, podawano preparat składający się w 20% z pyłku kwiatowego i w 80% z miodu. Chorzy przyjmowali po 2 łyżki stołowe (ok. 30 g, z czego pyłek stanowił ok. 6 g) preparatu na dobę.
Choroba niedokrwienna serca
W tych samych badaniach Czuchrienko wykazano także bardzo dobre efekty stosowania mieszaniny pyłku z miodem przy chorobie niedokrwiennej serca. Po przeprowadzonej terapii preparatem pyłkowo – miodowym u chorych znacznej poprawie uległy parametry elektrokardiograficzne lewej komory serca i zdolność skurczowa mięśnia sercowego (o 42,7% zmniejszyła się objętość krwi w lewej komorze serca w czasie skurczu i rozkurczu, o 14,9% wzrosła zdolność skurczowa mięśnia sercowego wzrosła, o 33,3% zwiększyła się tolerancja na obciążenie wysiłkiem, a także zauważono ogólną poprawę samopoczucia oraz zmniejszenie bólów w okolicy serca, a także unormowanie ciśnienia tętniczego).
Natomiast Gołowkin badał skuteczność doodbytniczych czopków z pyłkiem kwiatowym. Badania przeprowadzone na 20 chorych osobach pokazały, że dwutygodniowa kuracja (2 razy dziennie, w sumie 2 g pyłku podanego doodbytniczo) polepszyła ogólny stan zdrowia chorych, zmniejszyła zapotrzebowanie na nitroglicerynę oraz zwiększenie wytrzymałości na wysiłek fizyczny.
Także Czarnecki zaleca stosowanie pyłku kwiatowego (w dawce 20 – 45 g dziennie) na chorobę niedokrwienną serca. Pyłek według Czarneckiego znacząco zwiększa poziom ATP w mięśniu sercowym, który uważa główne „paliwo” serca. Czarnecki zaleca przyjmowanie pyłku kwiatowego nie tylko już po pojawieniu się choroby niedokrwiennej, ale także uważa go za doskonały produkt zapobiegający pojawieniu się tej choroby.
Nadciśnienie tętnicze
W badaniach przeprowadzonych przez Czuchrienko zauważono, że kuracja preparatem pyłkowo – miodowych wpływała u chorych na nadciśnienie unormowanie ciśnienia tętniczego. Czarnecki uważa pyłek kwiatowy za produkt wykazujący fizjologiczną ambiwalentność, według niego spożywane go w kilkumiesięcznej kuracji normuje działanie organów, a więc także wpływając na normalizację działania serca i układu krwionośnego wpływa na unormowanie ciśnienia tętniczego.
Żylaki kończyn dolnych
Według Sinjakowa pyłek kwiatowy skutecznie zwalcza żylaki kończyn dolnych. Autor opisuje leczenie dwóch pacjentów z żylakami w bardzo zaawansowanym stadium rozwoju choroby. Według Siniakowa kilkumiesięczna terapia polegająca na przyjmowaniu pyłku kwiatowego, piciu naparu z kasztanowca zwyczajnego oraz gimnastyce leczniczej skutecznie zwalcza żylaki. Po zakończonej terapii u obu opisanych przez autora pacjentów nastąpiła wyraźna poprawa stanu zdrowia. U jednego pacjenta żylaki ustąpiły, a u drugiego stały się prawie niewidoczne.
Źródło: Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia, Możliwości stosowania pyłku kwiatowego w chorobach serca i naczyń krwionośnych, „Postępy Fitoterapii” 4/2016 | „Apiterapia w profilaktyce oraz leczeniu” – wykład prof. Ryszarda Czarneckiego, źródło Youtube.com.
Serwis ma charakter edukacyjny, nie stanowi i nie zastępuje porady lekarskiej, a treść artykułów nie stanowi fachowej porady medycznej. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za zastosowania informacji zamieszczonych na stronach serwisu.
